“Gazeteci Dünyayı Ayağınıza Getirir.”

“Gazetecilik” kelimesi kulağa sıradan bir meslek tanımı gibi görünse de ardında gerçeği ortaya çıkarma tutkusuyla dolu bir dünya saklar. Her haber, her satır, her kelime bir insanın yüreğinden süzülen duyguların, yaşanmışlıkların ve tecrübelerin yankısıdır.

Okumaya devam et →

Ocağına düştüm yandım harına
Zulüm etme bana basma dalıma
Görüp de insaf eyle garip halime
Kırdığın dallarda asılı kaldım
Bilmem nedir isyanın nedir ahların
Arşa da ulaştı duymazsın vahlarım
Ben seni can yüreğimde saklarım
Kırdığın dallarda asılı kaldım
Anladım silmişsin yüreğinde beni
Ben senin aşkına içmişim demi
Aşkın deryasında battı bu gemi
Kırdığın dallarda asılı kaldım

“Kan davası yerine aşk davası olsa da, herkes birbirini öldüresiye sevse.”
– Özdemir Asaf
 
“Kirlendik be Mansur. Ne gülüşümüz çocukluk gülüşleri kadar sahici, ne biz, ne de eşimiz dostumuz maskesiz. Çocuk yüreklerimiz kirlendi farkında mısın?”
Sahi ne zaman kirlendik tam olarak? Bu topraklarda yersiz yurtsuz ve aidiyetsiz hissedişimiz tam olarak nasıl başladı? Hangi ara kaybettik renklerimizi, sıkı sıkıya bağlı olduğumuz köklerimizden ne zaman koparıldık? Belki de kendimize hatırlatmamız gereken bir şeyler vardır. Ne dersiniz, hafızanızı tazelemeye hazır mısınız?
 
Erdal Bila, hayatın tam ortasından seslendiği öykülerle birey ve toplumun kirli gerçeğini yüzümüze bir tokat gibi çarpıyor. Satır aralarında ise farklı yaşamlar yeşertip büyütüyor.
Aynı topraklara kök salmış biz insanoğulları ise öykülerde mutlaka kendinden bir parça buluyor ya da bir parçasını öykülerin en derin boşluğuna bırakıyor.

Şiir, anayasaya aykırıdır; doğanın ahlakı kovduğu yerdedir; yasadışıdır.” demiş Cemal Süreya. Ben de kuralsızca, aklımın estiğince ve dahası ‘bence şiirler’ yazdım. 
Erdal Bila

Öyle bir gülerek baktın ki gülüşünle
bakışın arasındaki
derin anlamlar taşıyan aşk acısını
görmemek körlük olurdu.

Okumaya devam et →

Öyle bir gülerek baktın ki gülüşünle
bakışın arasındaki
derin anlamlar taşıyan aşk acısını
görmemek körlük olurdu.